اسدخان بهداروند معروف به اسدخان شیرکُش یا شاه اسد بهداروند، ایلخان بختیاری از سرداران بهداروند یا بختیاروند، طایفه‌ای از شاخه هفت لنگ بختیاری بوده است.
جنگ های اسدخانی در سالهای ۱۲۲۵-۱۲۵۶قمری/۱۸۱۰-۱۸۴۰میلادی بین اسدخان رئیس شاخه بهداروند هفت لنگ و حبیب‌الله خان رئیس شاخه دورکی هفت لنگ از مهمترین اتفاقات تاریخ بختیاری بوده است. طی این درگیری‌ها هفت لنگ ها به دو گروه تقسیم شده بودند و هواداران اسدخان بهداروند و حبیب الله خان دورکی با هم‌درگیر شده بودند.
اسدخان در زمان فتحعلی‌شاه قاجار سر به شورش و اطاعت نکردن از دولت و حکومت مرکزی برداشت و با قوای حکومتی درگیریهای فراوانی داشت. به سبب همین نافرمانی‌ها، وی به همراه علی صالح خان آل جمالی بهداروند و حبیب‌الله‌خان دورکی دستگیر و در تهران زندانی شد. پس از مدتی او عفو و آزاد شد، و به میان بختیاری بازگشت. در عوض از آنها خواسته شد تا زغال و مواد سوختی توپخانه قشون قاجار را از جنگلهای بختیاری تأمین نمایند که اسدخان از این کار سرباز زد.
در سال 1227 قمری، سپاهی به فرماندهی محمدعلی میرزای دولتشاه برای سرکوب او به منطقه بختیاری فرستاده شد. در این نبرد که به "جنگ کُلُنچی" معروف است ، سپاه قاجار به اتّفاق قوای متجاوز فرانسوی، اسدخان و ایل بهداروند را در منطقه کوهستانی و صعب العبور "کُلُنچی" در دامنه های شمالی زردکوه بختیاری گرفتار جنگی خانمانسوز می‌نمایند. در این نبرد تاریخی خونین و خانمانسوز ، اسدخان بهداروند با همکاری سرداران بزرگ و دلیری همچون: داودخان بهداروند، محمودخان بهداروند، حسین خان بهداروند، ابدال خان بهداروند، آقاخان بهداروند، علی صالح خان آل جمالی بهداروند، حسن خان آل جمالی بهداروند، اسدالله خان منجزی، نامدارخان منجزی، عزیزخان منجزی، تَمبُرخان منجزی، آحسین منجزی (معروف به آحسین قَمه طلا یا آحسین شمشیر شُل)، آشهباز منجزی (معروف به آشهباز حَیسه سوار)، امان الله خان مش مرداسی، حبیب الله خان بلیوند، طهماسب خان راکی، اسحاق خان کـهیش، خسرو خان حموله و رشادت بی نظیر سواران ورزیده و تفنگچیان چیره دست منجزی (معروف به سواران و تفنگچیان رَمُوری) حصر خود را شکست و بهداروندها نجات پیدا کردند و به قلعه یا دژ ملکان، محل استقرار قبلی خود که بعداً به دژ اسدخان معروف شد، بازگشتند. محمدعلی میرزا دوباره سپاه را آراست و سال‌ها در پای دژ با بهداروندها به جنگ پرداخت. سرانجام، با یکدیگر مصالحه کردند و اسدخان دست از نافرمانی کشید و با محمدعلی میرزا همراه شد.
ریاست بهداروندها پس از اسدخان بزرگ (اسدخان شیرکُش یا شاه اسد) به پسرش جعفرقلی خان بهداروند رسید.
تابلو اعلانات